Słownik Polskiego slangu. Maciej Widawski with the Assistance of Zbigniew Ruszczyk. 2012.
do pioruna — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 7}} przekleństwo wyrażające gwałtowne, negatywne emocje, np. gniew, złość, zniecierpliwienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ruszaj się, do pioruna! Otwierać, do pioruna! {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
piorun — m IV, D. a ( u), Ms. piorunnie; lm M. y «gwałtowne i potężne wyładowanie elektryczności pomiędzy dwiema chmurami albo pomiędzy chmurą a ziemią, któremu towarzyszy huk i błyskawica; grom» Jasny, gwałtowny, nagły, ogłuszający piorun. Huk, trzask,… … Słownik języka polskiego
piorun — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a || rzad. u, Mc. piorunnie {{/stl 8}}{{stl 7}} krótkotrwałe, potężne wyładowanie elektryczne między dwiema chmurami lub między chmurą a powierzchnią terenu, widoczne w postaci błyskawicy, której towarzyszy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Список славянских богов — В данной статье перечислены божества славянского языческого пантеона с краткими характеристиками их функций и указанием первоисточников информации о них (в сносках). Более полную информацию о язычестве славян см. в статье «Славянская мифология».… … Википедия
iść — 1. Alkohol (wino, wódka itp.) idzie, poszedł, uderza, uderzył komuś do głowy, idzie, poszedł komuś w nogi «alkohol zaczyna, zaczął działać na kogoś, powoduje, spowodował u kogoś zawroty głowy, trudności w chodzeniu; ktoś jest pijany»: (...)… … Słownik frazeologiczny
piorun — pot. Choćby pioruny biły, trzaskały «mimo największych przeszkód, trudności, mimo wszystko» Ciskać, miotać, rzucać itp. pioruny, piorunami zob. grom 1. Coś spadło, uderzyło, runęło itp. jak piorun (z jasnego nieba) zob. grom 2. Iść do pioruna zob … Słownik frazeologiczny
listwa — ż IV, CMs. listwawie; lm D. listwatew 1. «podłużny, wąski kawałek drewna, zwykle stosowany jako element łączący płaszczyzny, wzmacniający konstrukcję lub jako szczegół zdobniczy» Lamperia z listew. Oprawić obraz w listwy. ∆ mors. Listwa odbojowa… … Słownik języka polskiego
nadpalić — dk VIa, nadpalićlę, nadpalićlisz, nadpalićpal, nadpalićlił, nadpalićlony nadpalać ndk I, nadpalićam, nadpalićasz, nadpalićają, nadpalićaj, nadpalićał, nadpalićany «spalić niezupełnie, częściowo, powierzchownie, z brzegu» Pożar choinki nadpalił… … Słownik języka polskiego
odgłos — m IV, D. u; Ms. odgłossie; lm M. y «dźwięk towarzyszący czemuś, jakiejś czynności; brzmienie, echo czegoś» Odgłos kroków, motoru, pociągu. Odgłosy dnia, nocy, ulicy. Odgłos pioruna. Odgłosy dział, bębnów, trąb. ∆ med. Odgłos opukowy «dźwięk, jaki … Słownik języka polskiego
piorunochron — m IV, D. u, Ms. piorunochronnie; lm M. y «urządzenie składające się zwykle ze stalowego zaostrzonego pręta, połączonego metalowym przewodem z ziemią, instalowane na budynkach lub obok nich i chroniące je przed bezpośrednim uderzeniem pioruna… … Słownik języka polskiego
